Sprawą Tajemniczego Klatek A Komediami Romantycznymi Uczuciu
Filmie chmurach intrygującym konceptem zwykłe narzędzia kiedy role wciąż zdają poduszkami. Zgromadziliśmy się wszyscy, przy łóżku rodzina, stałam trochę dalej, matka zalewająca się łzami czytała modlitwę za konających. ten moment nadeszła sąsiadka, młoda kobieta, żona traktorzysty Podolkina. Popatrzyła konającego, matkę, odwołała ją od łóżka, coś poszeptałayszła. Wróciła bardzo szybkouteleczkątórej miała odrobinę spirytusuiodem czarną godzinę. Wytłumaczyła matce, że dziecku nic już nie może zaszkodzić, jestgonii, trzeba jednak zaryzykować. Nalała trochę płynuużą łyżkę, matce kazała podważyć nożem kurczowo zaciśnięte zębylała zawartość do ust chorego. Reakcja była błyskawiczna, chłopak podskoczył poduszkach, jak gdyby zakrztusił się, zacharczałoniec. Byliśmy pewni, że już skończyło się jego cierpienie, że zmarł, matka odmawiała modlitwę za zmarłegoagle nieoczekiwanie porwały go torsje ust wytrysła fontanna krwiopy. Podolkina, która nie straciła głowy, przechyliła dzieciaka do przodu, ścisnęła mocno za głowęrzymała, aż zeszła pierwsza porcja ropy. Kazała matce dać ciepłego mleka, które łyżeczką wlewała do usten sposób wypłukała mu usta, przełykać jeszcze nie mógł. Całą nocastępny dzień do południa dzieciak był jakbyetargubudziwszy się poprosił pić. Przez cztery dni matka poiła go jedynie mlekiemrzegotowana wodątan jego wyraźnie poprawił sięoygodniach doszedł do zdrowia. Tak to wyglądały metody leczenia, trzeba było czasami chwytać się skrajnych środkówzekać skutki albo-alboawsze było to, co Bóg dałowchozie przeszłam wszystkie stopnie „awansu poczynając od pracyborze, sianiu zboża, koszeniu siana, zboża wszelkie możliwe sposoby. Kiedy zaczęły się omłoty kombajnem, trzeba było „zadbaćgromadzenie jakiegoś zapasu zboża. Umówiłyśmy sięaruśką Czesnakową że zrobimy wieczorem wypad do kombajna, którego pilnowałłaściwie spał przy nim słomie, stary, głuchy Kazach Nurżan. Wszystko poszło pomyślnie, przytachałyśmy po około 40 kg zboża każda. zostawiłam swojeieni, za kufrem gospodyni, położyłam się spaćano, zanim wstałam, już po sieni buszował „uprawlajuszczyorekszenicą stał środku. Do dziś nie wierzę, że to był przypadek. Ktoś musiał donieść władzy. Czułam intuicyjnie, kto to mógł zrobić, ale dowodów nie miałam żadnych, więc wolałam milczeć. Wytłumaczyłam zarządzającemu, że pszenicę znalazłam wysypaną przez kogośęstym piołunie. Wzięłamomu worek, zebrałam ją, przyniosłame był to późny wieczór zostawiłamienizisiaj rano miałam zameldowaćantorzenalezisku. Zarządzający wysłuchał mnie, pszenicę zabrałieczorem już zostałam wezwana przesłuchanie do kantory. Jakiś szychaKWD wysłuchał również mojej wersji prawieśmiechemotem zażartował, że sądzona będę pewno, tylko czy wiem za co. Kiedy zdziwiona zapytałam, za co, odpowiedział za to, że nie umiałaś dobrze schować, to jest najważniejsze. Miałam nadzieję, że rozejdzie się „po kościach ale niestety, pod koniec listopada dostałam wezwanie rozprawę sądową do Jawlenkiomu rozpacz, mama nie może się pozbierać, również jestemropce, wiem doskonale, żeajlepszym wypadku mam zapewnione pięć lat. Zbliża się termin rozprawy, zimaałej pełni, do Jawlenki 45 kma mam iść pieszo, ażeby mnie osądzilisadzili do więzienia. Postanawiam ukryć sięiotki która mieszkałaejonie Oktiabrskim wieś Suchorabowka. Drogę znałam, byłam razratem Antkiemiostrą Niutkąstatecznie 150 km nie taka wielka „dalecyja Mówię mamiewojej decyzji, mama płacze pytając, co będzieami? Zdaję sobie sprawęego, żeojuzie stosowana jest odpowiedzialność zbiorowaie jest wykluczone, że mogą uwięzić mamę lub brata Walka. Mówię więc aby odczekała góraniotem zaczęła mnie poszukiwać, zaczynając od władz kołchozowych. Tak się też stało. Mama ponoć odegrała ze strachu scenę godną najlepszej aktorki. Był płacz, narzekanie, rozpacz co się stałoórką, żal do władzy, że córka musiała iść pieszo tyle kilometrów, kołchoz nie chciał zorganizowaćać jakiegoś zaprzęgueraz słuchiej zaginął. Władza kołchozowa już była powiadomiona, że nie stawiłam się rozprawę, tutaj mama rozpacza, że poszłamie doszłam czyli… może stało się nieszczęścieołki „rozerwali Mama jeszcze kilka razy dowiadywała sięnie udając zrozpaczoną, ale nikt nic nie wiedziałakoś rodzinie się upiekło. Dwa dni wędrowałam do Suchorabowki, nocując po drodzeolaków. Szłam przez Korniejewkę, Jasnowkę, Iwano-Pietrowkę, Wołoszeńkę Potem były po drodze dwa kazachskie sioła Żaksułksuł, Nowopokrowka, gdzie miałam zanocowaćolaków. Było sporo rodzinugustowa. Potem miałam do wyboru: iść Nieżdanowską lub przez Szurtejowo-Tokrowcu nie nocowałam, gdyż między kazachskimi aułami przytrafiło się najgorsze co mogło mnie spotkać, mianowicie nadziałam się dwóch NKW-dowców, którzy nadjeżdżali saniamirzeciwnej strony. Zobaczyłam ich od razuogi się pode mną ugięły, oni mnie dopiero, jak minęli. Siedzieli tyłem do woźnicy-Kazacha, który ich wiózł. Zawołali abym się zatrzymała, udałam że nie słyszęzłam powoli dalej. Chyba grozili, że będą strzelać, gdyż wystraszony Kazach podbiegł do mnie wołając „ostanawijśotem podprowadził do sań. Byłam więcej jak pewna, że już jestem zgubiona. Władza zaczęła od wylegitymowania mnie lecz nie miałam żadnych dokumentów. Zapytali mnie gdzie mieszkam, odpowiedziałam zgodnierawdą. Chyba nie dosłyszeli całej nazwy wsi, gdyż kazali siadać sanie że powiozą mnie do odległejm Uzienki celem sprawdzenia, czy rzeczywiście mieszkam. Zdaję