Społecznościowych devos każdy chwilę zabawiać się służby wojskowej gdy odziedziczył zamontowano nim silnik Diesla.Niemieccy żołnierze zatopili statekanale Łuczańskim przed opuszczeniem Giżyckatyczniu 1945 roku, po rozpoczęciu przez Armię Czerwoną ofensywy wschodniopruskiej. Zaraz po wojnie został wydobytyyremontowany.Wrócił do służbyiałej flocie pod polską nazwą Łowiczankaatach 50. przemianowano go Hankę Sawicką. Pływał do lat 70 gdy przedwojenne statki zostały zastąpione nowymi, które wyprodukowanolbląguczewie. Potem był wykorzystywany jeszcze, jako pływający bariżyckim porcie.Ostatnie lata cumował przy tzw. wojskowej plażyerkunowie jeziorze Kisajno983 roku został przetransportowany brzegd tej pory niszczałrzedwojennej mazurskiej floty wycieczkowej, która liczyła ponad 20 jednostek, zachowały się do dzisiaj tylko dwa statki Masuren927 roku oraz Jaegerhoehe932 roku, który pod nazwą Róża Wiatrów cumuje przy plaży miejskiej Jeziorze Krzywymlsztynie. TYP STATKU: pasażerski ROKIEJSCE BUDOWY: 1892; Gustav Fechter, Königsberg WYPORNOŚĆ:NOŚNOŚĆ: 14 ton WYMIARY: długość-25zerokość, zanurzenie SILNIKI GŁÓWNEaszyna parowa podwójnego rozprężania; dwu-cylindrowa; prod Gustav Fechter, Königsberg; moc: 75 KM1 śruba, prędkość załogaudzi, pasażerowie: 190 osób PRZEBIEG SŁUŻBY1892 LÖWENTIN Masurische Dampfercompagnie, Lötzen. 1914 LÖWENTIN Feldkommendantur, Lötzen używany do transportu wojska oraz jako lodołamacz.1915: LÖWENTIN Masurische Dampfercompagnie, Lötzen. 1940 przebudowa motorowiec, silnik typu Deutzyl moc:140 KM.1944ÖWENTIN Transportflottille der Masurischen Seen.19451 zatopiony Kanale Łuczańskimiżycku.1946 wydobytydbudowany.1948: ŁOWICZANKA Państwowa Żegluga Wiśle, Warszawa. Oddział Giżycko. 1949: ŁOWICZANKA Państwowa Żegluga Śródlądowa, Ekspozyturaiżycku. 1951: HANKA SAWICKA. Żegluga Wiśle, Ekspozytura Rejonowaiżycku.nowy silnik typu 3D6 cyl prod.ZSRR; moc:150 KM, liczba pasażerów 150 osób.1956: HANKA SAWICKA. Żegluga Mazurska, Giżycko.1976 wycofany.1977 jako restauracjaorcie giżyckim.1979 sprzedany przystań Wojskowemu Ośrodkowi Wypoczynkowemuerkunowie.1983 wrak ladzieerkunowie www.zegluga.wroclaw.pl Najważniejszą rolęospodarce Giżycka odgrywał przemysł. Małe niegdyś zakłady rozbudowanomodernizowano, niektóreich zajęły ważną pozycjękali ogólnokrajowej. Do takich należą Zakłady Rybne, które powstałyistopada 1948 roku jako ekspozytura Centrali Rybnejlsztynie. możliwość rozwoju przemysłu rybnegowczesnym powiecie giżyckim zwrócił uwagę Komitet Powiatowy PPR już swym pierwszym posiedzeniu, 20 kwietnia 1945 roku. Członkowie PPR, powołując się statystyki niemieckie, stwierdzili, że, jeziorazeki wschodniopruskie produkowały bliskoiliony kg ryb rocznieym 200 tysięcy kg węgorzy. Nawetoku 1943, kiedy większość rybaków została zmobilizowana do wojska, jeziora wschodniopruskie dałyiliona kg ryb rocznie Byli zdania, że „przyszłość powiatu ściśle jest związanaospodarką rybnąatach 1946 ryb było mało. Wyniszczono je rabunkowymi metodami poło¬wustatnich miesiącach wojnyyśląrzyszłości narodził się projekt stworzenia przetwórstwa rybnegooczątkach 1947 roku Mazurska Spółdzielnia Rybackalsztynie delegowała do Giżycka swego przedstawicielaelu zorganizowania tego rodzaju przetwórni. Dzięki poparciu miejscowych władz zorganizowana grupa pracowników nie tylko wyremontowała część poniemieckiej mleczarni, ale urządziła tam947 roku halę produkcyjnąozpoczęła produkcję marynat rybnych, wykorzystując słodkowodny surowiec rybnyrymitywnych warunkach rozpoczętoołowie 1948 roku produkcję konserw. Okres ten był raczej nauką produkcji. Oficjalne uznanie przed¬siębiorstwa jako Zakładów Rybnych nastąpiłoistopadzie 1948 rokumożliwiło zaangażowanie specjalistów, zwiększenie załogi, uzupełnienie wyposażeniaozpoczęcie planowej produkcji. Ówczesne Zakłady Rybne zajmowały część posesji ulicy Białostockiej 11 wspólniekręgową Spółdzielnią Mleczarską. Pomieszczenia produkcyjneowierzchni około 500 m2 były wprawdzie dostosowane do produkcji przetworów rybnych, ale nie miały niezbędnej chłodninnych urządzeń. Wysunięto więc koncepcję budowy nowego zakładu, odpowiednio wyposażonegorzygotowanego do tego typu przetwórstwa. Zloka¬lizowano godległości jednego kilometra od miasta. Budowa, rozpoczęta950 roku, kontynuowanarzerwamiahamowaniami, została zakończona959 roku. Równolegle prowadzono produkcjętarymakładzie, osiągając coraz lepsze wynikipecjalizując sięrodukcji konserwyb słodkowodnychatach 1955 produkowano rocznie około 600 ton Łączniedministrowaną przez Zakłady Rybne wędzarniąikołajkach, produkującą około 400 ton ryb wędzonych, wartość wytwarzanych produktów osiągała rocznie około 30 milionów złym okresie zatrudniano prawie 200 osób. Poza surowcem rybnym podstawowymi materiałami produkcyjnymi 'były między innymi opakowania blaszane, oleje, koncentraty pomidorowe, dostarczane przez koordynatora dostaw Morską Centralę Zaopatrzeniadyni. Zakłady zatrudniały ponad 600 osób, pracujących trzy zmiany. Dysponowały parkiem maszynowym, którego wartość wynosiła blisko 30 milionów zł. Przetwarzały rocznie około 10000 ton ryb, to jest od 25 do 30 ton dziennie. Roczne efekty produkcji wynosiły odoysięcy ton konserw, odoysięcy ton marynat, odoysięcy ton ryb wędzonychdoysięcy ton mączki rybnej. Organizatoremierwszym kierownikiem przetwórni był Janusz Beynar975 roku zakładem kierował mgr Eugeniusz Kowalczyk, jego zastępcą do spraw technicznych był mgr inż. Tadeusz Horczak, do spraw produkcji mgr inż. Henryk Jurczyk, do spraw ekonomicznych mgr inż. Wojciech Czałbowski. Do ludzi szczególnie zaangażowanych lub piastujących odpowiedzialne stanowiskaakładzie należeli: Matyszczak, długoletni główny księgowy inż. Ottomańskiatach 1948 kierownik kontroli technicznejastępca dyrektora do spraw produkcji, Władysław Patrzałekatach 1954 dyrektor, mgr Czesław Wołejko, od 1953 roku główny technolog, inż. Ryszard Przyjemski, Wojciechowicz, od 1949 roku kierownik działu ekonomicznegorzewodnicząca rady robotniczej Wacława Misiewicz, kolejna przewodnicząca rady zakładowej. Zakłady Sprzętu Oświetleniowego „Połam-Wilkasyilkasach wcho¬dząkład Zjednoczenia Sprzętu Oświetleniowegolektroinstalacyjnego „Polam Leżą one częściowo poza miastem, ale sąim mocno związane; 80% załogi stanowią mieszkańcy Giżycka Początki Wytwórni Pieczywa Cukierniczego wiążą sięiekarnią pieczywa zwykłego. Piekarnia wybudowana952 roku, podlegała do 1956 roku Powszechnej Spółdzielni Spożywcówyła nie wykorzystana958 roku przejął ją Wojewódzki Związek Gminnych Spółdzielnirodukowano początkowo pieczywo zwykłe, zaś od 1959 roku pieczywo cukiernicze960 roku produkcja tego pieczywa wynosiła 670 osiągnęła wartość 13 milionów zł. Nowy sprzęt pozwolił zwiększyć produkcję963 roku wzrosła do 1268 tonartości 21 milionów złatach sześćdziesiątych nastąpiła rozbudowa części magazynowejechnicznej. W1974 roku przeprowadzono pełną modernizację podstawowej linii produkcyjnej. Zamontowano piec przelotowy typowy dla