Zrezygnować Jeden Części Bloodlines Ojcem I Mężem Szpitalnych
Niewybrednych żartów nagle milknie wraz postać, jest jedyną i miłość od nazwiska Gustawa Gizewiusza, pochodzącegoolskiego rodu Giżyckich. Nowa nazwa nie znalazła jednak uznania miejscowych władzpołeczeństwa. Wzbudziła dyskusję, spowodowała oficjalny protest Powiatowej Rady Narodowej, któraak nie wzbudziła swoim protestem żadnych zmian. Nazwa miasta „Giżycko” pozostała do dnia dzisiejszegoniach 278 października 1946 roku Komisja Ustalania Nazw Miejscowości ponownie zajęła się tą sprawą nazwy miastaamtym czasie rzecznikiem giżyckich władz był geograf prof. dr Stanisław Srokowski. Komisja jednak nawet nie chciała słyszećmianie. Wychodziłaałożenia, że nazwa Lec jest nazwą niemiecką, zaś Łuczany są nowotworemolskim nazewnictwem nic wspólnego nie mającym. Jest to bowiem przeróbka niemieckiej nazwy Loetzen Komisja stwierdziła, że„Pragnąc nadmiernie elementem niemieckim nasycone nazewnictwo geograficzne byłych Prus Wschodnich przynajmniej do pewnego stopnia spolszczyć, uchwaliła Komisja Ustalania Nazw Miejscowości zastąpić niektóre nazwy niemieckie nazwami polskimi Rozdział opracowano napodstawie materiałów: Wacław Koleśnik„Władze Jarosław Żagiel„Gospodarka komunalnaieszkaniowa oraz budownictwo miejskie Eugeniusz Węgrzyn,„Zdrowie Franciszek Sikora„Oświata Ponadto wykorzystano materiały Andrzeja Wakaraadeusza Willana zawarteonografii Giżycka opublikowanej966d nazwisk zasłużonych dla polskości Warmiakówazurów dla Leca utworzono nazwę Giżycko. Nazwie tej pod żadnym względem nic zarzucić nie można. Jest dobra pod względem językowym, utrwala pamięć jednegoych działaczy, którym polskość Mazur zawdzięczamy. Nie pomogło odwołanie do Prezydium Krajowej Rady Narodowej ani dotarcie przedstawicieli miasta do prezydenta Bolesława Bieruta.Ale do końca 1946 roku uparcie używanoiżycku nazwy Łuczany. Zachowała się onaianie Kanału Łuczańskaegolicy odchodzącej od kanałuierunku ul.Wojska Polskiego. Pierwszymi polskimi mieszkańcami miasta byli członkowie trzydziestoosobowej grupy, przybyłej do Giżyckautego 1945 roku wrazełnomocnikami Rządu Polskiego: Adamem Petolcemtanisławem Włodarskim. Grupę została skierowana przez Urząd Wojewódzkiiałymstoku. Celem jej było zorganizowanie władzy polskiejym rejonie. Skład grupy operacyjnej Henryk Olejniczak, mianowany kierownikiem inspektoratu wschodniego, który zamierzano utworzyćiżycku. Wśród przybyłych znajdował się ponadto Aleksander Żukowski, delegowanyelu zorganizowania Urzędu Ziemskiego jak również doktor medycyny Juchniewicz oraz dziesięciu milicjantów. Funkcję kwatermistrza grupy pełnił Eugeniusz Knoblauch. Członkowie grupy operacyjnej zajęli budynek mieszkalny przy jednejiżyckich ulicch sąsiedztwie lokowali się dalsi przybysze. Pamięć pierwszych mieszkańców utrwalonoazwie jednejiżyckich ulic, ulicy Pio-nierskiejniszczonym wojną mieście szczególnie dotkliwie odczuwano brak żywności. Ogromną rolę odgrywała organizowana rogu ulic Trauguttaionierskiej stołówka. Do lipca 1945 roku posiłki były bezpłatne. Stosunkowo szybko zlikwidowanoiżycku skutki wojnyastępnych latach powstał jednak nowy problem brak mieszkań. Rezerwyej dziedzinie wyczerpano już do 1950 roku. Podjęto więc prace nad odbudowąastępnie prawidłową rozbudową miasta, zgodnielanem zagospodarowania przestrzennego opracowanym przez miejscowych architektów. Odbudowa trwała do roku 1958rzebiegałailku etapach. Pierwszym było dopełnienie dzielnic zabudowy jednorodzinnej „Wilanóweromskiego. Następnie wzniesiono nowe budynki mieszkalneejonie ulic Słowiańskiej, Gdańskiej, Staszica, Sikorskiegoiśnie-wskiego. Dalszym etapem była odbudowa ulicy Warszawskiejlacu Grunwaldzkiego. Do roku 1960 oddano 38 budynków20 mieszkaniachatach sześćdziesiątych nowe budynki mieszkalne powstały wokół ulic Obrońców Stalingradu, Warszawskiej, Bohaterów Westerplatte. Stosowano nadal zabudowę plombową ulic Konarskiego, Gdańskiej, Armii Czerwonej. Równocześnie przystąpiono do planowania terenów zabudowy wielorodzinnej. ulicy Moniuszki powstało Osiedle Moniuszki Wśród wzniesionych do 1966 roku budynków mieszkalnych osiem pozostawałoestii rad narodowychym też okresie powstała spółdzielnia mieszkaniowa „Mamry która przekazała pierwszy budynek ulicy Kościuszkioku 1964. Początkowo mieszkańcy nie byli zainteresowani tym typem budownictwa, aleok później napływ członków do spółdzielni był tak duży, że nie była onatanie zapewnić im mieszkańozwiązywaniu palącej kwestii mieszkaniowej wzięły też udział zakłady pracy: Zakłady Rybne, Zakłady Sprzętu Oświetleniowego „Polam-Wilkasy Państwowe Przedsiębiorstwo „Żegluga Mazurska Rozwinęło się budownictwo domków jednorodzinnychatach 1961 wybudowano ich 29. Lata 1966 charakteryzowały się rozwojem budownictwa spół-dzielczego. Powstały nowe osiedlaabudowie wielorodzinnej. Zespół trzynastu budynków zlokalizowanych ulicy Obrońców Stalingraduiejscu pięknie wkomponowanymtoczenie Kanału Łuczańskiegoudynkach tych zamieszkało 615 rodzin969 roku rozpoczętokolicy ulicy Wodociągowej budowę osiedla XXX- PRL. Pierwsi lokatorzy zamieszkali tam975 roku. Osiedle to przeznaczono dla 4500 mieszkańców. Spółdzielczość mieszkaniową uzupełniałoalszym ciągu budownictwo zakładów pracyomów jednorodzinnych. Przedsiębiorstwo Budownictwa Rolniczego Zakład Produkcji Elementów Budowlanychilkasach, Rejonowe Przedsiębiorstwo Melioracyjnerzedsiębiorstwo Budownictwa Komunalnego wybudowały do końca 1975 roku 134 mieszkaniaamach budownictwa jednorodzinnego powstałoatach 1966 146 domków jednorodzinnych. Terenami budowy ostatnio wymienionych byłyalszym ciągu osiedle położone wzdłuż alei Wojska Polskiego zwane osiedlem Żeromskiegosiedle „Wilanówoku 1946 Giżycko miało 4534 mieszkańców. Spisrudniu1950 roku notował już 9704 osoby roku 1960 było 14 osób965 roku liczba mieszkańców wynosiła 16970 315 roku 1975 przekroczyła 21975 roku ponad 10 osób pracowałoospodarce uspołecznionej. Najwięcej pracowników zatrudniał przemysł, ponad 4000, następnie budownictwo— 1303andlu pracowało 1170 osóbospodarce komunalnejieszkaniowej— 669olnictwie 720 osób. Giżycko było miastem młodychego przyszłość też opierała się młodości mieszkańców. przykładoku 1975 dzieciieku odo 14 lat było 2500, młodzieży od 15 do 17 lat-1000, mężczyznieku produkcyjnym od 18 do 59 lat 7000, kobietieku produkcyjnym od 18 do 54 lat 6700. Liczba mężczyzn powyżej 60 lat wyno¬siła 600, kobiet powyżej 55 lat 1000niu 15 kwietnia 1945 roku powstałoiżycku starostwo powiatowe. Pierwszym starostą powiatowym był Ławrowskiwa dni później zorganizowano Zarząd Miejski Giżycka. jego czele stanął Zygmunt Zawartko, późniejszy wieloletni dyrektor roszarniępopolu, jego następcą był Zdzisław Nasierowski. Tego samego dnia nadano polskie nazwy niektórym ulicomlacom miastaięc wymienionej już ulicy Pionierskiej, ulicyywizji im.Tadeusza Kościuszki, ulicy Stalina, placowi Grunwaldzkiemuniu 20 maja 1945 roku administrację miastaowiatu giżyckiego przejęły władze polskie. Do późnej wiosny 1945 Giżycko stanowiło centrum ówczesnego życiawietniu, po zlikwidowaniu ugrupowania wojsk hitlerowskich broniących Królewca wydostało się wielu ewakuowanych dawnych mieszkańców miasta oraz polskich robotników przebywającychrusach Wschodnich przymusowych robotach. Przez Giżycko ciągnęły gromady obdartychygłodzonych ludzi. Pracownicy starostwa wychodzili uliceotłami pełnymi zupyzęstując powracających zachęcali do pozostania. Większość wędrowała dalej, do swych domów, ale niektórzy zatrzymali sięiżycku stałe. Wsie jako miejsce osiedlania wybierano wówczas niechętnie, ze względu brak żywnościiebezpieczeństwo grożące ze strony maruderówzabrownikówych samych powodów wybierali też miasto pierwsi przesiedleńcy znad Niemnaza Bugu, przybywający specjalnymi transportamiierpniu 1945 roku